Απόγευμα στην Εθνική οδό Αθηνών Λαμίας στο ρεύμα προς Πειραιά. Όλα τα αυτοκίνητα σταματημένα. Σοβαρό τροχαίο. Νταλίκα δίπλωσε και έπεσε πάνω σε ένα Ι.Χ. Τρεις άνθρωποι παγιδευμένοι μέσα στις λαμαρίνες.

Με μια του ανάρτηση, ο ηθοποιός Zissis Roumbos, έγινε viral, σχολιάζοντας τη γυναικοκτονία στη Φολέγανδρο, αφού έθεσε τα γεγονότα στη σωστή τους βάση: εκείνη της πατριαρχίας...

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 υπήρχε μια παρέα τριών κοριτσιών από τα Τρίκαλα, η Ελένη, η Ζωή και η Χριστίνα, οι οποίες ακολουθούσαν το δίδυμο Βίσση–Καρβέλα σχεδόν σ’ όλες τους τις εμφανίσεις τους.

Mην πεις στην κόρη σου ότι έχασε κιλά.Ούτε ότι πήρε κιλά. Απλά μίλα της για το πώς λειτουργεί το σώμα της. Εάν πιστεύεις ότι το σώμα της είναι υπέροχο, απλά μην της το πεις...

Το τραγούδι «να σε δω να γελάς» από τα Κίτρινα Ποδήλατα περιλαμβάνεται στο ομώνυμο άλμπουμ του συγκροτήματος που κυκλοφόρησε το 2001. Όπως είπαν τα αδέρφια Παντελιά που ηγούνται του συγκροτήματος, στην εκπομπή «μουσικό κουτί», όταν έγραψαν αυτό το τραγούδι, δέχτηκαν μεγάλες πιέσεις και επικρίσεις από τους ροκάδες εκείνης της περιόδου, οι οποίες σχετίζονταν με το θέμα του τραγουδιού.

Την είδα ξανά, ύστερα από πολύ καιρό, στα εξωτερικά ιατρεία. Εδειχνε τόσο καλά. Και οι γονείς της: λες και είχαν απαλλαγεί από ένα ασήκωτο φορτίο. Τότε, στην κλινική, όλα ήταν αλλιώς, και για τη δική της οικογένεια και για τη δική μας.

Σερνόμουν από την κατάθλιψη. Ζήτησα βοήθεια. Δεν ήθελα να καταλήξω στην απομόνωση. Είμαι το μοναχοπαίδι μιας μητέρας εκπαιδευτικού κι ενός πατέρα τελωνειακού. Έδωσα στη Νομική μόνο και μόνο γιατί οι γονείς μου κόντεψαν να αυτοκτονήσουν όταν τους ανακοίνωσα ότι θα δώσω εξετάσεις σε δραματική σχολή.

Οργή ή απόγνωση; Πάντα αναρωτιόμουν ποιο από τα δύο συναισθήματα ήθελαν να εκφράσουν οι Τρύπες με το «Δε χωράς πουθενά», ένα από τα καλύτερα τραγούδια της εγχώριας ροκ μουσικής σκηνής. Ποτέ δεν κατέληξα με σιγουριά.

Λιποθύμησε. Μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου. Όταν κατάλαβε πως όλα τελείωσαν πια. Πως ο εφιάλτης που κράτησε μια ζωή, που ξεκίνησε από τα δώδεκά της τελείωσε. Όταν άκουσε τον εισαγγελέα να λέει ότι δεν θα πρέπει να επιστρέψει στη φυλακή αν κριθεί ένοχη για τη δολοφονία.

Έμενε σε ένα φτωχό δυαράκι κάτω από την Ακρόπολη. Στο σπίτι της
δεν είχε βάλει ποτέ κανέναν. Στη διάρκεια της ημέρας την έβλεπες να κάθεται μονάχη της στο τραπεζάκι κάποιου καφενείου, να πίνει τον καφέ της, να μηρυκάζει την θλίψη της, να ηλεκτρίζεται στην θέα των απόμαχων της ζωής και να καπνίζει τα κόκκινα τσιγάρα της.