Προσωπικά η επαφή μου με την τρανς κοινότητα ξεκίνησε από τις Κούκλες, το θρυλικό πλέον μπαρ στο Κουκάκι, όπου πήγα από περιέργεια και έμεινα χρόνια ως πελάτης από την αγάπη μου για το σόου αλλά και τη γνωριμία μου με τα κορίτσια που γνώρισα ως καλλιτέχνιδες και εκτίμησα ακόμη περισσότερο ως ανθρώπους· όταν είδα από κοντά, μίλησα, γνώρισα τρανς ανθρώπους.

Πόνεσα όταν έγραφα τη ''Ζήνωνος'', όσο καιρό πήρε μέσα μου να
δουλεύει κάθε νότα της και λέξη. Αυτό το τραγούδι αναφέρεται στην εποχή που εγκατέλειπε ο αγροτικός κόσμος τα χωριά και ερχόταν να εγκατασταθεί
στις πόλεις, συνήθως με υποσχέσεις.

Μία συγκλονιστική εικόνα από το Εθνικό Πάρκο Virunga στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό έχει γίνει viral. Στην επίσημη σελίδα του Πάρκου στο instagram αναρτήθηκε η φωτογραφία που έχει προκαλέσει παγκόσμια συγκίνηση.

Είναι η στιγμή που ο πεντάχρονος Χάρολντ Γουιτλς από το Ιλινόις ακούει για πρώτη φορά. Γεννήθηκε κωφός, αλλά το 1974 η τεχνολογία του άλλαξε τη ζωή. Ένα μικροσκοπικό αντικείμενο τον μετέφερε από τον κόσμο της σιωπής σε έναν κόσμο με πλούσιο, ζωντανό ήχο.

Η φωτογραφία είναι τού Γιάννη Δήμου και έχει τραβηχτεί κάπου τη δεκαετία του ’70 σε κάποιο πανηγύρι. Η λεζάντα που τη συνοδεύει (που είναι απάντηση τού φωτογράφου στην ερώτηση «ποια είναι η πιο εντυπωσιακή σκηνή που θυμάστε από τα πανηγύρια; Ποια σας έρχεται πρώτη στο μυαλό;», είναι η εξής: […] αυτή η στιγμή.

Πρόσφατα έχασα τη σύζυγό μου, τη σύντροφο της ζωής μου, με αναπάντεχο και οδυνηρό τρόπο, στην ηλικία των 62 ετών. Όταν έχεις μία σωστή σχέση με το σύντροφό σου και ξαφνικά τον χάσεις, μένεις μόνος, μέσα στο απόλυτο κενό. Είσαι το μισό πορτοκάλι που απελπισμένο γυρνάει στο σύμπαν ψάχνοντας το άλλο του μισό...μα φεύγοντας...δεν το βρίσκει...

Ένα ανέκδοτο σχετικό με τον Μίκη Θεοδωράκη, που κυκλοφορούσε επί χούντας και το οποίο είχε πρωτοδημοσιευθεί από τον Αθανάσιο Κανελλόπουλο (ο παλαιός πολιτικός, καθηγητής, υπουργός κ.λπ.) στο ΒΗΜΑ, λίγο πριν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, την εποχή της «φιλελευθεροποίησης» του Μαρκεζίνη.

«Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο; έχεις ξεχάσει που ακριβώς θέλεις να πας όσα κι αν έχω δανεικά πια δεν σου δίνω να κάνεις βόλτες με το magic bus». Το τραγούδι «ταξιδιάρα ψυχή» από το συγκρότημα Τρύπες, περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «τρύπες», που κυκλοφόρησε το 1985.

Το τραγούδι «με τα φώτα νυσταγμένα» ή «νταλίκες» του Γιώργου Σαρρή περιλαμβάνεται στον δίσκο «παίξε Χρήστο επειγόντως», αλλά και στον ομώνυμο δίσκο, που κυκλοφόρησαν το 1982. Η μουσική είναι του Χρήστου Νικολόπουλου, ενώ οι στίχοι του Μανώλη Ρασούλη.

Η Σωτηρία Μπέλλου, η τελευταία ρεμπέτισσα του ελληνικού τραγουδιού, γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου του 1921 σε ένα χωριό της Χαλκίδας και μεγάλωσε μέχρι τα έξι της χρόνια με τη γιαγιά και τον ιερέα παππού της. Οι γονείς της διατηρούσαν μπακάλικο και επειδή δούλευαν πολλές ώρες, ανέθεσαν την ανατροφή της στους παππούδες.